Miejska Biblioteka Publiczna

Zabranie babci na jakieś głupie rozdanie nagród? Łatwizna! Nie w przypadku Mini, babci Harry’ego, która jest naprawdę niezwykła! Pracuje jako ratowniczka na basenie, potrafi kierować wózkiem widłowym i. kradnie ulubione cukierki toffi ze sklepu! W dodatku jest celebrytką i ma rzesze wiernych fanów. Wszyscy uwielbiają pomysłową staruszkę, ale rodzinie sprawia ona mnóstwo kłopotów. Czy Harry wiedział, w jaką zwariowaną przygodę się pakuje, gdy zgodził się zaopiekować babcią? Zdecydowanie nie, ale czego się nie robi, żeby zdobyć pięćdziesiąt psich punktów, które sprawią, że mama się wreszcie zgodzi na psa? Harry tylko o tym marzy i jest gotów na wszystko!

Nad urokliwą Małą Przytulną, gdzie do tej pory każdy chciałby zamieszkać, porywisty wiatr przywiał czarne chmury.

Żona piekarza zupełnie niespodziewanie odeszła z tego świata, Jan, uliczny grajek, zachrypł na kilka dni i nawet Roman, największy koci podrywacz w okolicy, najprawdopodobniej zaniemógł, gdyż od pewnego czasu nie pojawił się w pobliżu żaden nowy rudy kociak. Halina, z pozoru sympatyczna, choć niezwykle zasadnicza staruszka, wiąże te przykre zdarzenia z faktem, że w domu pod starym dębem, w którym od lat prowadzono zielarnię, zagościła nowa lokatorka.

Renata stopniowo odkrywa uroki życia na wsi i sekrety przeszłości kompletnie nieznanej sobie kobiety - własnej babci. Pełen wspomnień i mnóstwa życiowych mądrości list pomoże jej zrozumieć to, z czym sobie do tej pory nie potrafiła poradzić. Że korzenie są ważne - zarówno te w przyrodzie, jak i te, z których wywodzi się człowiek - i że bliscy czasem idą inną ścieżką niż ta, którą dla nich wybierzemy.

Czy Renacie uda się przekonać do siebie sceptyczną Halinę? Co oznaczają wieczorne krzyki dochodzące znad strumyka? Jaki związek z tą całą historią mają Tomek, syn właścicielki baru, i niezwykle żarłoczna koza?

Ciepła opowieść o tym, że czasem warto się wsłuchać w siebie i uwierzyć w mądrość natury. Zwolnić i zagłębić się w przeszłości, by zacząć zauważać to, co najważniejsze - że życie jest czasem gorzkie jak piołun lub pikantne jak estragon, ale bywa też słodkie jak lukrecja.